Pasen, het maakt iets los in mij en in iedereen. Alleen al die lente maakt vrolijk. Ook ik wil sfeer maken, eieren verven of zelfs gekrulde wilgentakken plaatsen, maar soms gaat dat mis. Lees maar eens over mijn blunder in mijn column in de Ariadne at Home.

Pasen. Mijn favoriete tijd van het jaar. Ik heb er echt wat mee. Dat begon al toen ik net op mezelf woonde in Amsterdam. Blij met mijn studio in De Pijp vond ik een bos aan elkaar gebonden takken op de stoep
van de Van Ostadestraat. Wel decoratief, dacht ik, zeker met het oog op Pasen.

Ik zocht een grote vaas, zette de takken erin op tafel en versierde ze met van die vrolijke, kartonnen paaseitjes die ik bij de Hema
had gekocht. Lekker kneuterig, ken je dat gevoel? Nog even een bos tulpen erbij, de ramen open. De lente lonkte en ik kreeg zelfs zin in de voorjaarsschoonmaak. Misschien wel iets té letterlijk, want toen ik de volgende dag nog eens goed keek, zag ik dat ik geen bos wilgentakken had versierd, maar een afgebroken bezem van de schoonmaakwagen!

Lentekriebels

Ach, Pasen zorgt gewoon voor levenslust. Etalages zijn gezellig versierd
met kuikens, hazen, eieren en in Frankrijk ook nog veel chocoladevissen. Ik weet alleen nog steeds niet of dat nu te maken heeft met Poisson d’Avril (een eeuwenoude traditie op 1 april, waarbij kinderen voor de grap papieren vissen op andermans rug plakken) of toch een Bijbelse origine heeft. Hoe dan ook, of we nu in Nederland of Frankrijk zijn, overal is de lentezon heerlijk, kruipen mensen uit hun winterslaap, staan er lammetjes in de wei en ontwaakt het leven.

Verjaarsdagpret

Zeker ook in huize van Dorst, waar we deze maand naast Pasen nóg twee feestjes vieren: de verjaardagen van onze kinderen. Phileine is, net als koning Willem-Alexander, op de 27ste geboren en Berend enkele dagen ervoor.

Zacht oker of Frans turkoois

Niet alleen thuis, ook in ons meubelatelier laat ik me elk jaar graag door mijn paaskriebels beïnvloeden. Zodra de sneeuwklokjes en krokussen hun kopjes laten zien, neig ik bij het verven van een vitrinekast of tafeltje al snel naar zacht oker of Frans turkoois. Of ik zet een bos gele tulpen op een friswit brocante tafeltje. Ook heb ik me een keer laten verleiden tot het opnieuw schilderen van een buffetkast. Maarten had er een soort etagère op bevestigd van een ander soort hout dan de kast eronder. Om er één geheel van te maken, besloot ik de kast te schilderen met een dekkende kalkverf. De kleur? Een gewaagde frisgroene, bijna anijsachtige tint.

Mijn anijskast

In mijn paas- en lentebeleving was ik er heilig van overtuigd dat deze kleur fan-tás-tisch was. Wat blijkt? De kast staat nog steeds in onze winkel in en is het langst niet-verkochte item. We denken er inmiddels over hem maar een plekje in ons eigen huis te geven. Gezellig met mooi, oud serviesgoed erin, dat we tijdens Pasen tevoorschijn toveren voor de brunchtafel. Altijd beter
dan een afgebroken bezem in een vaas, toch?

Tekst: Eva van Dorst-Smit • Fotografie: Maarten van Dorst Ariadne at Home | 99